ျဖစ္ပံုက ဒီလိုဗ် ရံုးအုပ္ၾကီးက ရံုးထဲကို အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ "ကဲအားလ့ုးနားေထာင္ မနက္ျဖန္ ရံုးပိတ္မွာ ကပြဲၾကည့္ျခင္တဲ့သူေတြ လက္မွတ္လာယူၾက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေစာင္ႏွဳန္းရမယ္လို႕"ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဦးကပ္ေစးက အရင္ဆံုး ရံုးအုပ္ၾကီးဆီ ထသြားျပီး"ရံုးအုပ္ၾကီးကၽြန္ေတာ္တို႕လင္မယား(၂)ေယာက္လံုးသြားၾကည့္ျခင္လို႕အဲဒါကၽြန္ေတာ္မိန္းမအတြက္ပါ
တစ္ေစာင္ပိုေပးလို႕မရဘူးလား"လို႕ေျပာပါတယ္။ရံုးအုပ္ၾကီးကလည္ "ရပါတယ္။
လာမထုတ္တဲ့သူရွိရင္ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးမယ္ဆိုျပီး"ျပန္ေျပာပါတယ္။အဲဒီမွာ ဦးကပ္ေစးကတစ္ဆင့္တက္ျပီး
"ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္ သမီးအတြက္ပါတစ္ေစာင္ ေပါင္း(၃)ေစာင္ေလာက္လုပ္ေပးပါလား"ဆိုျပီး အဆစ္ထပ္ေတာင္းပါတယ္။ရံုးအုပ္ၾကီးကလည္း
စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္လာျပီး(နဂိုကတည္းကက္ေစးနဲသူမို႕ၾကည့္မရပါ) "ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္ေလာဘၾကီးတဲ့သူပဲ။အလကားရရင္ နယူးကလီးယား ဗံုးေတာင္ျမိဳမယ့္ သူပဲ"ဟုေျပာျပီး"ေတာ္ျပီ ခင္ဗ်ားခြဲတမ္းတစ္ေစာင္ပဲရမယ္။ၾကည့္ျခင္ၾကည့္၊မၾကည့္ျခင္ေန" ဆိုျပီးလက္မွတ္တစ္ေစာင္ပဲထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္လဲသူတို႔ (၂)ေယာက္ကိုၾကည့္ျပီး"ေအာ္..ေလာဘ.ေလာဘ"ဆိုျပီးစဥ္းစားမိပါတယ္။အဲလိုစဥ္းစားမိလို႕ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလာဘမရွိတဲ့လူလို႕မထင္ပါနဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္လဲ ပညတ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ေလာကီနယ္သား တစ္ေယာက္ပါ ကၽြန္ေတာ့္မွာလဲေလာဘရွိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အဆိုမိန္႕ေတြနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္အပ္ထဲက..
"As you want no more,you cann't finish your wishes"
"သင္လိုျခင္တက္မတ္မွဳေတြရွိေနသေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွမျပည့္စံုႏိုင္ဘူး"
"If you want no more, yoyr life will be perfect"
"သင္အဲဒီ လိုျခင္မွဳေတြ နည္းလာခဲ့ရင္ သင့္ဘ၀ျပည့္သြားပါလိမ့္မယ္"
ဆိုတဲ့စာသားကိုဖတ္မိျပီးခ်ိန္ကစျပီးကၽြန္ေတာ့္ ေလာဘေတြနည္းနည္းေတာ့ ေလွ်ာ့သြားခဲ့ပါတယ္။
(မရွိဘူးလို႕မေျပာဘူေနာ္။ဒါေပမယ့္အရင္ကထက္စာရင္နည္းသြားတာပါ။)ေစာေစာက စာသားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုးကြယ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္မိန္႕ၾကားခဲ့တာပါ။ျမတ္စြာ ဘုရားက english လိုမိန္႕ၾကားခဲ့တာမဟုတ္ေပမယ့့္
အဲဒီစာအုပ္မွာ english လိုဘာသာျပန္ေပးထားတာပါ။အဲဒီစာသားေတြကို ဖတ္ျပီးကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေလာဘေတြ ေလွ်ာ့နည္းသြားခဲ့ရသလို
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေ၀မွ်ေဆြးေႏြးလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲသလိုေျပာလို႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ မိတ္ေဆြေတြက "မင္းကဘာမို႕ လို႕ ငါတို႕ကိုတ၇ားလာခ်ေနရတာလဲ" လို႕ေတြးေကာင္းေတြးပါလိမ့္မယ္။ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္က ဘာေကာင္မွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ျပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ တရားျပ ေနတာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္သိတာေလးကို တင္ျပေနတာပါ။
ေနာက္ျပီး ေတြးေတာဆင္ျခင္တယ္ဆိုတာကလဲ ေျပာဆို ဆံုးမတဲ့သူနဲ႕မဆိုင္ပါဘူး။ဘာလို႕လဲဆိုရင္ ဥပမာေျပာရရင္ မိတ္ေဆြတို႕ အေသာကဘုရင္ ကိုအားလံုးသိၾကမွာပါ။ အေသာကဘုရင္ ၾကီးဟာ သာသနာျပဳမင္းမျဖစ္က အလြန္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ စစ္ဘုရင္ၾကီးတပါး ပါ။
ဒါေပမယ့္ အေသာကဘုရင္မင္းၾကီးကို အရူးမ တစ္ေယာက္က "ဟဲ့.ဘုရင္ေကာင္၊နင္ဒီေလာက္ ေလာဘေဇာေတြတိုက္ျပီး တိုင္းျပည္ေတြတစ္ျပည္ျပီးတစ္ျပည္ လိုက္တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ေနရေအာင္ နင္က ကုတင္ဘယ္ႏွစ္လံုးနဲ႕ အိပ္ႏိုင္လို႕လဲ၊ျပီးေတာ့ တစ္ေန႕ထမင္း ဘယ္ႏွစ္ႏွပ္စားမွာမို႕လို႕လဲ" လို႔ေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ သူ႕ကိုယ္ကိုသူ ဆင္ျခင္မိျပီး သာသနာျပဳ မင္းဘ၀ကိုေျပာင္းလဲခံယူခဲ့တာပါ။ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက မိမိကိုယ္မိမိ ဆင္ဆင္ႏိုင္မွဳဟာ တစ္ပါးသူနဲ႕မဆိုင္ပါဘူး။မိမိရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္နဲ႕တာဆိုင္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာကိုေျပာျခင္တာပါ။
ကဲ.ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕တင္ျပခ်က္ကို ယခုလိုဖတ္ရွဳ႕ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
(မိတ္ေဆြတို႕အားလံုး ေလာဘ.ေဒါသ.ေမာဟ တရားေတြ ကင္းေ၀းၾကပါေစ)
